farazi v kayra

yerli hiphop grubu. iki kişidirler. farazi beat yapar, kayra okur. farazi, harika bir müzik altyapısına sahip olup melodiden anlıyor. türkiye'de sample kesme olayında onun üstüne kimseyi tanımam. müzik arşivinin de harika olduğunu tahmin ediyorum. bir gün ele geçirmek gibi sinsice bir planım var. kayra, ingilizce öğretmeni olup tam bir mahalle çocuğudur. şu an öğretmen olması ve çocuklarla iç içe olması da iyi bir şey. onlara sokak ruhunu aşılıyor. twitterdaki hesabı üzerinden paylaştıkları her seferinde geçmişe döndürüyor beni. liriklere gelince, storytelling yani müzik içinde olay örgüsü işleme işini çok iyi yapmakta. eskiden bazı kelimeleri okurken zorlanıyor gibiydi şimdi daha iyi. ortak albümleri: sarhoş palavraları ve ibretlik hikayeler sarhoş palavraları ve nahoş nidalar bekar evinde kör sinekler yerel radyo ep hayalet ıslığı

Storytelling ve imgelemenin kralıdır kayra. Farazi de beat konusunda Türkiyenin sayılı beatmakerlerindedir. Ergen kesimin asla anlayamacağı şarkılar yazmıştır kayra. Anca büyüdüğünüzde anlarsınız anlamını. Sözlerin arkasında da ruha işleyen beatler olunca içinden çıkamazsınız şarkının. unutulanlar.

(bkz: kinyas ve kayra) (bkz: kinyas) (bkz: kayra)

islığı beklerken der ve susarım

(bkz: hayalet ıslığı) albümü efsanelerden..

türkçe rap'in önemli isimlerindendir. amaçları fame olmak yada star olmak değildir. kendi yağında takılan mc'lerdir. sabahçı kahvesidir.

bunların "tortu" diye bir eseri var. sanırsın rönesans döneminde ortaya çıkmış , türkçe rap tarihinin en iyi şarkısı olmaya adaydır aynı zamanda.

kiymet bilmeyen piyasanın kaliteli sanatçıları her şarkı ayrı bir hikâye ...

bu adamları geç keşfettiğim için kendime çok kızgınım

Bu abiler çok iyi. Her parçanın bir karakteri bir hikayesi var. Farazi'nin Yeşilçam filmi tadında beatleri ve Kayra'nın o agresif sesi muhteşem bir uyum oluşturuyor. "Ben rap dinlemem." Demeyin. Lütfen şu parçayı bir kere açın. Daha ilk saniyelerinde farklı bir şey olduğunu anlayacaksınız zaten.

(bkz: bir eve hangi gün gidilmez) arkadaki beat stendhal sendromu ile eşdeğerdir.

Bu adamları dinleyince diğer şeyler çok yapay geliyor bana. Sözlerin çoğuna "beni anlattı ama burada ne demek istedi acaba?" diyorum. Post-modern bir roman okurken de aynı hisleri yaşarım çoğu zaman. Şarkıların çoğunda bir hikaye altyapısı var. Dikkatlice dinlendiğinde anlaşılıyor. (bkz: hikayeden de olsa bir günlük öldürün beni) Bazılarını anlamak için ise önden bir şeyler bilmek gerekiyor. (bkz: mertel kasetçilik) Adamların kendileri ve geçmişleri ile alakalı hiçbir şey bilmeyip de sadece şarkılarını dinliyorsanız yapabileceğiniz çıkarımlar sınırlı ama onun da ayrı bir güzelliği var. Ben de pek bir şey bilmiyorum çünkü bu sanatçılar hakkında. Hayal gücüm yettiği kadar anlamaya çalışıyorum onları. Herkesin kendi anlayabildiği kadar. Mesela "Gün gelir alkolik bi dul kapında titrer" cümlesi bile içinde bir hikaye gizliyor benim için. Yıllarca sevdiğiniz kadın başkası ile evlenmiş, boşanmış. Yıllar geçmiş siz onu hala seviyorsunuz. Sonra bir gün anlıyor sizin sevginizi kapınıza geliyor bir sarhoş cesaretiyle. Bir sonbahar akşamı. Yağmur yağıyor...

ciğer deşen şarkılar

bir daha birleşmesi zor görünen iki efsane. eski şarkıların telif haklarıyla ilgili sorunlar yüzünden araları daha da açıldı. sevenlerine geçmiş olsun :(

zamanında harika işler yapan ikili. şimdi ne yazık ki ayrılar.

Keşke yeni bi şarkı çıkartsalar, sanırım bunu yeni yaşımda dileyeceğim... En son şarkıların hepsini spotify’dan kaldırdıklarında kahrolmuştum:(

ölüler konuşamaz şarkısının jeneriği kalmış. tam beraber şarkıya gireceğiz jenerik devam ediyor, ağlayarak dinliyorum.

iyi ki kendim keşfettim dediğim ikili eski sevgilim ile ortak yönlerimizden biri de onların şarkılarıydı. onlara duyduğumuz hayranlıktı. o şimdi gitti ama beni büyük bir enkazın altında bıraktı. hâlâ aynı şarkıları dinlediğimizi bilmek büyük bir yıkıntı